Ayağa giyilen mestte aranan belli başlı özellikler vardır. Bu özellikler; Ebu Hanife Rahimehullah’ın görüşü doğrultusunda ya tamamının deriyle örtülmüş olması ya da tabanın derilenmiş olmasıdır. İmameyn (İmam-ı Ebu Yusuf ve İmam-ı Muhammed) Rahimehumallah çorabı da mest olarak kabul etmişlerdir. Şafii’ler Ebu Hanife gibi en azından alt tarafın naillenmiş olmasını, Hanbeli ve Malikiler de İmameyn gibi çorap üzerine mesh etmeyi caiz görüyorlar.
Bu çorap klasik bir çorap değildir, belli başlı şartları olan bir çoraptır. Her şeyden önce delik olmamasıdır. Bu üç parmaklık delik, parmakların bulunmuş olduğu hizadaysa (hangi parmağın hizasındaysa) o parmakla beraber üç parmaktır. “Şayet farklı alanlardaysa ayak parmaklarından en küçüğü mikdarınca üç parmaktır” şeklinde kitaplarımızda mezkurdur. Topukla beraber ayağı örtmüş olması, hiç su geçirmemesi değil, suya mukavemetli olması, suyu derhal alta ulaştırmaması şarttır. Belli bir mesafe yürümeye muktedir olması bir de giyilen ayakta bağlamaksızın ayakta durabilmesi esastır.
Yamalamak suretiyle mest kullanmak elbette caiz olur ancak o yamaladığımız alan (yama olarak koyulan parça) üzerine mest yapılabilir olmalıdır. Mest şartlarına haiz olmalıdır.
