Aslında bu noktada Buhari, Müslim, Ahmed ibn-i Hanbel ve İmam-ı Malik (Rahimehumullah) Muvatta’sında ve daha birçok hadis-i şerif kaynaklarında buna dair bir hadis-i şerif var. Efendimiz Aleyhissalat-u Vesselam “Kişi tarlasını (bahçesini) din kardeşine meccanen vermesi bedel karşılığında vermesinden daha hayırlıdır” buyurmaktadır. Dolayısıyla fukaha ittifak ediyor ki bir insan malını bir başkasına kiraya verebilir. Şüphesiz hayır sahibi olarak yani fakir birine meccanen vermenin daha faziletli olacağını herkes kabul eder. Bir rivayette men meselesi var ki hadis-i şerif’te Efendimiz Aleyhissalat-u Vesselam icarenin bizatihi kendisinden değil kiralama sistemindeki problemden dolayı yasaklık getiriyor.
İmam-ı Malik Rahimehullah’ın muvatta’sında bu nokta ele alınırken müzaraa ve müsakat kısmında tarlayı veya bahçeyi kira vermek hususunda üçlü bir meseleden bahsedilir. Tarla ve bahçe para karşılığı veya muayyen bir miktar karşılığında kiraya verilmesi ittifakla caizdir. Tarladan çıkacak olan mahsulü şu kadar miktar karşılığında kiraya verdim demek caiz değildir. Tarladan çıkacak mahsulden % ‘lik olarak vermenin caiz olup olmaması tartışılmakla beraber hanefi mezhebinde tercih edilen görüşe göre caizdir. Muayyen bir miktar mahsül (fındık, çay, buğday) karşılığında kiraya veriliyor ama oradan çıkacak diye kayıt getirilmiyorsa, zimmette değin olarak sabit olabilecek misli bir maldır ki bunda bir sıkıntı olmaz. Çıkacak olan mahsulün varsayalım “%50’sini veya %60’ını” sana vereceğim diyerek anlaşmak da sahih olan görüşe göre caizdir. Ama çıkacak olan mahsulden varsayalım “1 ton veya 200 kilo” sana vereceğim denmişse bu caiz olmayacaktır. Bu noktada men etmeye dair rivayetler bununla alakalıdır Birden fazla tarla veya evi bulunan kişinin meccanen bir tanesini verecektir diye bir kayıt yoktur.
