Musafaha’nın bizatihi aslı sünnettir, Peygamber Aleyhissalat-u Vesselam’dan rivayet etiği Ebu Davud’da geçen “iki Müslüman bir araya gelip de musafaha yaptıklarında günahlarından soyutlanırlar” manasında birçok hadis-i şerif vardır. Musafaha’nın bizatihi kendisi Müslümanlar arasında muhabbet ve sevginin oluşmasına kin ve nefretin kalkmasına vesile olacağı için övülmüş, güzel bir ameldir ve sünnet olan bir eylemdir. Ancak namazın akabinde “Allah kabul etsin” şeklindeki musafahanın bizatihi kendisi sünnet mi değil mi noktasında ise kaynaklarımızda Efendimiz Aleyhissalat-u Vesselam’dan böyle bir musafaha olayı rivayet edilmemiştir, daha sonradan ortaya çıkmıştır.
İmam-ı Nevevi Rahimehullah’ın fetavasında “bu hal bir cemaate var ise bid’at yapıyorlar çünkü hakikatte namazla irtibatlı değildir” deniliyor. Ama eğer ki oradaki Müslümanlar namaz öncesinde bir musafahada bulunmamışlarsa ve birliktelikleri olmamışsa namaz kıldıktan sonra bunu yapılıyorsa o zaman bu sünnet olan musafaha yerine geçecektir. Namazdan önce beraber olup da sadece namaza endeksli musafaha yapılıyorsa bid’at olan budur. Normalde Müslümanların musafaha yapması kaynaşmalarına vesiledir, namaza endeksli olarak değil de sadece bir hayır/dua mahiyetinde ise bunda herhangi bir mahsur lazım gelmeyecektir.
